vier keer vijf,zeven,vijf

De takken zijn leeg
het ruizen bedekt de grond
zwijgen de takken

Het blad viel de grond
als het winterblad dat
ritselt door de haag

Tuinman hoopt de herfst
nachtvorst siert blad de randen
zon dauwt de druppel

valt af de zomer
bosgrond stuitert in de val
het najaar dat riep

Guido van Geel