Doop

Uit liefde ontstaan, met liefde gedragen
gelukkig geweest met dat vreemde, dat vragen.
Dat trappelende, wordende mensje dat groeide
dat altijd bij ons was en altijd weer bloeide.

Dat wachten duurt lang, steeds blijven hopen
en eindelijk gehuil, het mondje wijd open.
De vuistjes gebald in een woordloos protest
de warmte is weg en de wereld niet best.

Wat tedere woorden, een lach en een traan
geluk en ontroering en dat klinkt jou naam.
Met zorg gekozen, met liefde gegeven
een naam die je draagt je verdere leven.

En ouders zie zijn er, die blijven je geven
die nodige liefde, die elk kind doet leven.
Van liefde wordt dat roze hoopje mens
dat is voor de toekomst onze innigste wens!

EINDE

© Copyright Pamela Direcks