Tranen van verdriet
Voor jou, de reden waarom ik schrijf
Ik had beloofd, maar niet gegeven
Ben verloren, waar moet ik beginnen
Tranen spreken, tranen schrijven
Hoe moet het verder, ik ben bang
Normaal zo groot, ineens zo breekbaar
Een litteken, achtergelaten in mijn hart
Tranen van verdriet, gevoelens barsten
Straks ga ik weg, de mist in
Ik voel verdriet, mis de verlangen
Dit was het dan, jij en ik
Alleen tranen, en verdriet
© Copyright Danny Philippi
Ingezonden door
Danny Philippi
Geplaatst op
04-02-2010
Over dit gedicht
Ik weet geen eind, evenals een begin. Ik heb tranen, en voel verdriet.