Sadjdah,

Sadjdah,

De kinderen zijn de deur uit, en getrouwd,
Wij zijn nu samen, tevreden en oud,
Allah heeft ons zo gezegend, in ons leven,
Dankbaar zitten wij, hand in hand, doeá,s te lezen.

Alhamdoelillah, kunnen wij nog samen zijn,
De kleinkinderen komen ook,van tijd tot tijd,
Het maakt onze harten, weer helemaal jong,
Als zij het gebed doen, in Sadjdah, hun hoofd op de grond.

Dan gaan onze gedachten terug, in de tijd,
Dat wij nog jong waren, en het gebed, ons verblijdt,
Dat wij zo dicht bij Allah waren, als wij de Sadjdah deden,
Het verschil leek centimeters, tijdens onze gebeden.

Vele gesprekken hadden wij, met de Heer,
En de vrede die er hing, was zo tevree,
Nu zijn wij oud, maar de vrede leeft voort,
Als onze kleinkinderen, het gebed doen, zoals het hoort.

Sadjdah, de fijnste momenten, van het gebed,
Zo vol van liefde, en zo intens,
Nu zijn wij oud, het gaat nu niet meer,
Maar de herinnering die leeft, bij elk gebed, steeds weer.

© Copyright Said Mondria