de goude tranen

het leven is het niet waard
niet in de hemel noch op aard
de goude tranen van onze kinderen
de aantal lachjes in hun harten beginnen te minderen
ze lijden een zure leven
de meeste begonnen al jaren geleden naar de dood te streven
vraag mij nooit niet naar de reden
vraag het hun,dat is het enige wat ze weten
ze snijden in hun onontwikkelde huid
de pijn schreeuwen ze luid
jij bent de enige die ze niet kan horen
maar dat hebben ze geplant , al van te voren
dat hebben wij niet verdient
laat dit stoppen alsjeblieft
het doet mij pijn om ze zo te zien
kinderen tussen de 10 en 18
horen ze niet te lachen en te genieten
geluk en liefde die mijn generatie verlieten
sommige plegen zelfmoord
want op hun vragen krijgen ze nooit antwoord
anderen rennen weg van huis
hun hart ingestoken opgesloten in een kluis
de rest verslaafd aan van alles en zoeken aandacht
maar niemand die dat ze gunt , dus slapen ze nooit zacht
smeken god om hun lot te veranderen
voordat de daders het nog meer verkankeren
hun toekomst onbekend
het is hun pijn die mijn trieste gedicht verlengd
kijk toch om je heen
je bent niet de enige dus voel je niet alleen
en o mens trap niet in die schijne lach
want de duisternis in hun hart is het bron van verdriet en stres dat nooit een oog eerder zag

© Copyright de vermomde