op straat

ik was de koningin op straat en was nergens bang voor
wanneer de jongens mij zagen draaiden ze door
vol zekerheid liep ik angstloos
maar ik behandelde mensen hartloos
toch spraken ze me aan vol respect alsof ze mij wilden zijn
De straat was mijn plek, daar voelde ik me zo fijn
iedereen kende mij in mijn ogen als een mooie stoere dame
ik liep altijd met mijn eigen groep samen
maar dat was in mijn ogen
alles wat ik zag was voorgelogen
De tijd ging snel en toen liep ik alleen
voelde mij eenzaam met geen een van die zogenaamde vrienden om me heen
ik zag het geheel en ik vond dat het daar nog geen tijd voor was
ik hoorde nog te rollen zo gelukkig op gras
zoals een kind hoord te zijn, dat is toch algemeen bekend?
thuis werd ik amper voor niets verwend
ik werd een jonge vrouw op mijn dertiende
nu weet ik de betekenis van pure haat op mijn vijftiende
mijn verhaal is een hele lange verhaal
wil het amper opschrijven,ben bang dat ik weer verdwaal

© Copyright de vermomde