Aanraking en geuren.

De steentjes in mijn gedachten.
Daardoor kan ik wat langer wachten.
Door de steentjes en geuren om me heen, voel ik me niet snel alleen.
De steentjes in mijn hoofd is iets wat mijn boosheid dooft.
In gedachte laat ik een steentje vallen in het water.
Het enige wat ik dan hoor is het water want het steentje moet erdoor.

Mensen zeggen : ´stenen zijn zo hard als staal´ maar ik geloof nietin dat verhaal.
Ik geloof in de aanraking en geuren. Het laat me altijd opbeuren.
Zoals je kan genieten van de geuren van het bos,
Kan je met je handen voelen aan het mos.
Als je blind bent weet je wat ik bedoel, Maar dan zou je dit niet kunnen lezen en dat geeft me een verdrietig gevoel.
Want misschien weet alleen Jij wat ik bedoel.

Weet dat ik van je geur hou want het is natuurlijk, en dus heelemaal van jou.
De geuren van mensen van wie je houd is ook het meest vertrouwd.
Logisch vind ik dat wel.
Voor je neus is het een spel.
Een spel om geuren uit elkaar te houden en te graveren in gedachten.
In gedachten, daar waar de steentjes wachten.

© Copyright Verwijderde gebruiker

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

24-01-2012

Over dit gedicht

Steentjes vind ik altijd heel rustgevend omdat ze zo lekker ruiken naar natuur en ze voelen ook altijd heel fijn en daar word ik rustig van.

Tags

Blind Bos Denken Gevoel Hoofd Steentjes