Geboorte
Die eerste klaaglijke schreeuw,
om aandacht voor je eigen ik.
De holte in mijn buik is leeg, nu
ik ben gewoon nog uitgeput
van de weeën,
die onze band verbraken
door vreemde handen
abrupt verknipt
toch was ik blij
en opgelucht
dat ik je eindelijk
aan kon raken.
Ik hoopte,
bad,
vergat
haast alles om mij heen
die laatste uren,
waarin ik wachtte
op je eerste
zachte geween
Nu ligt de wereld voor je open
de geur en klank
van duizend nieuwe dagen
Wanneer je moe bent
of alleen
zal ik jou
op mijn handen
dragen.
© Copyright ernie
Ingezonden door
ernie
Geplaatst op
08-07-2012
Over dit gedicht
geschreven voor mijn zus, zwanger van haar eerste kindje