Spijt

spijt
Als ik in de spiegel kijk,
heb ik spijt dat ik nog leef.

als ik je foto zie,
heb ik spijt waarom ik hier nog sta.

als ik op 't kerkhof bij je graf sta,
heb ik verdriet en weet ik niet waarom
ik nog leef.

als ik lach,
heb ik spijt dat ik nog leef.

als ik slaap,
heb ik spijt dat ik weer wakker word.

Ik ken je mijn leven lang al.
En ineens ben je er nooit meer.

We waren al sinds de peuterspeelzaal vriendinnetjes.
we gingen naar dezelfde basisschool
en ook naar dezelfde middelbare school.

en ineens werd je ziek.
doodziek.
kanker ziek.

maagkanker.

het spijt me dat ik nog leef.
ik zal mijn best doen gelukkig te worden.

het spijt me dat ik mezelf heb gesloopt
dat er zichtbare littekens op mijn armen zijn.

maar dat zijn onzichtbare littekens in mijn hart.
het spijt me dat ik mezelf teveel heb aangedaan.

het spijt me dat ik mezelf sla.
het spijt me dat ik te veel drink.
het spijt me dat ik expres mezelf pijn doe.
het spijt me dat ik niets meer eet.
het spijt me dat ik een paar keer op een dag flauwval.

het spijt me dat ik zo wanhopig ben.

lieverd het spijt me dat je dood moest gaan.
het spijt me dat ik te weinig bij je was..
het spijt me dat je in mijn armen naar de hemel ging...

het spijt me,
maar ik mis je zo...
het spijt me,
dat ik nog leef.

© Copyright Miranda

Ingezonden door

Miranda

Geplaatst op

06-08-2012

Over dit gedicht

over mijn beste vriendin die ik in 2010 heb verloren door kanker... ik mis haar nog elke dag.

Tags

Dood Eenzaam Kanker Pijn Spijt Verdriet