Vrolijke vogels

Een stukje brood vliegend
over de grillige lijnen der oneindige wolkenzee.
Breed gespreide vleugels
bezet met een zachte laag
van tederheid.
Als bloemen
fleuren ze onbewust
de harten der mensheid op.
Warmte en tederheid
bezitten het hart
van de boodschapper van God.
Als dragers van Gods liefde
zingen ze in
vogeltaal
de harten der ongelukkigen
in harmonie.
Ze maken
van de onrustige harten
met valse noten een waar orkest
met een vrolijke melodie.
Valse noten
worden door een wind
van vernieuwing
als bellen kapot
gespat.
De ongelukkige en valse
bellen
mogen niet bij andere wezens
terecht komen.
Ongeluk van de mens
mag niet in Gods naam
bij de aardbewoners terecht komen.

Anton Rombaut

© Copyright Verwijderde gebruiker