1001 Gedichten
Korte verhalen check: Ons aller nacht
 24-03-14 21:19startpost
|
|
|---|---|
|
Bartart Berichten: 262 |
Ik ben aan een verhaal begonnen, hierbij laat ik jullie een beginnetje zien. Hopelijk kan ik het doorzetten. De cursieve tekst moet uiteindelijk de moraal van het verhaal worden, of in ieder geval een belangrijk element, ik ga het nog veranderen wanneer ik wat duidelijker weet waar het geheel heen gaat. Ook de titel staat alles behalve vast. Ons aller nacht Donkere nachten doen tyrannen beven en de onderdrukten kunnen zich dan eindelijk bevrijden al is het maar voor even Dat is wat er in het bankje gekerfd stond, nauwlijks leesbaar door de modder die het bankje na iedere regenbui langzaam zijn huidskleur weer deed verliezen. De betekenis was zelfs mij niet helder, slechts een vage herinnering werd er in mij opgeroepen. Een half jaar geleden had ik in een opwelling deze tekst in het hout gekrast, op een avond die mij erg aan deze doet denken. Toen schemerde het net zo en het bos rook precies zoals nu. Het is vreemd te bedenken hoe er tussen zomer en winter twee overgangsseizoenen bestaan, slechts in herfst en lente te onderscheiden door de zomer en winter die hen vooraf gaan. Zo zit ik nu ook weer op dit bankje, met dezelfde bruingestreepte trui, hetzelfde halflange krulhaar en dezelfde zwarte All Stars als zes maanden geleden, alleen met een hele andere geschiedenis. Wat er toen in mij omging is inmiddels bedekt met een dikke laag modder en slechts de diepste littekens laten zich na een regenbui weer even zien. Bob gaf een ruk aan de lijn: Teken om weer naar huis te gaan. Moeizaam naar voren buigend zette ik mijn schoenen in de modderpoel voor het bankje waarbij mijn schoenen weer een tint zwarter werden. Zoekend naar evenwicht hield ik nog één hand op de rugleuning, waarna ik de wandeling voortzette. Ik moest opschieten, normaal deed ik vijftien minuten over deze wandeling maar dit keer had ik al tien minuten op het bankje gezeten. Met versnelde pas liep ik door de bomengallerij die het bos afsloot. Ver voorbij het eind van het kaarsrechte pad stond een lantaarnpaal waarvan het felle licht de bomenpartijen deed vervagen en mijn dieptegevoel in de war bracht. Ook mijn broer was dit ooit opgevallen; het leek dan net alsof je helemaal niet vooruit kwam. Thuis aangekomen liep ik direct door naar mijn kamer. De TV stond nog aan en terwijl het vertrouwde sitcom-geschater op de achtergrond doorging startte ik mijn laptop op, om nog het een en ander uit te tikken. Nog geen tien minuten later zette ik geïrriteerd de televisie stil, omdat ik een youtube filmpje had aangeklikt. Langzaam begon ook deze avond te vervagen. |
| Naar boven | |
Berichten: 262