1001 Gedichten
Gedichten check: Hoe ze de Wereld schiep
 13-02-16 23:33startpost
|
|
|---|---|
|
Eowynnn2000 Berichten: 15 |
In het begin was ze verdrietig Ze keek naar de uitgestrekte leegtes binnenin haar borst en zei tegen zichzelf; “Ik ben verdrietig†dus er kwam licht Elke hoek en ieder gaatje vulde ze met licht en met de haast van een flikkerende lamp flikkerden ook de schaduwen, onthulden het donker dat het licht niet kon beroeren en ze zag dat duisternis nog steeds bestond en ze zei tegen zichzelf; “Ik ben verdrietig†en zo kwam de horizon Een enkele lijn die verdrinken en vliegen van elkaar scheidt vaak bedekt met zonsop- en ondergang altijd aanschouwd en beschouwd als bestemming maar nooit is bereikt omdat ze nooit had leren zwemmen en daarom maakte ze het land Ze maakte contact met haar voeten wanneer ze door de bossen liep maar ze kapten de bomen en daarmee haar dromen en zij was de enige die hen hoorde en ze hoorde hen allemaal. Ze noemden haar dan te dun dan weer te dik of te gewillig of te besluiteloos dus ze werd de maan uitkijkend over elke kust en valei Schijnend op hen die omhoog durfden te kijken verder durfden te kijken dan alleen hun eigen leven en realiteit Maar wanneer ze om zich heen keek zag ze niks dan leegte in de lucht dus vond ze de vogels. Vrienden waarmee ze de lucht om zich heen deelde die haar lieten ademen met de lucht van hun vleugels en haar optilden ver boven wat ze dacht dat ze was en ze lachte een halve maan en werd wat ze vergeten was dat ze was, prachtig Toen ik opkeek naar de maan zag ik geen maan Ik zag enkel de kraters in haar hart de avondlucht afstekend tegen de schitteringen van haar ziel Toen ik landde op de maan keek ik neer op de aarde en zag ik een planeet en niet zeven komma een miljard mensen niet zeven komma een miljard redenen om teleurgesteld te zijn in de ontwikkeling van nieuwe manieren om elkaar pijn te doen Nee, toen ik op de maan was bestond er slechts één van die zeven komma een miljard levende mensen en dat was zij zij was mijn maan en ik was de hare maar dat was toen en dit is nu en het is tijd om het heden onder ogen te zien Op de zevende dag rustte god uit In de vierde week keek ze om zich heen en verklaarde ze dat alles goed was en ze zag alles en ze zei tegen zichzelf; “Ik ben tevreden†en we voelden hoe we ons voelden en we deden wat we deden en het was prachtig We spraken in een moedertaal die alleen wij twee kenden We spraken woorden die we nooit uitspraken en maakten beloftes die we nooit beloofden en we wisten wat we voor elkaar voelden Het was prachtig wij waren prachtig maar dat was toen en dit is nu We bouwden te snel te hoog gaven elkaar alle stenen die de muren van onze gebroken harten weer herbouwden en zo viel de toren van Babel en we spraken in verschillende talen konden enkel nog raden naar wat elk gebaar en woord kon betekenen en ik was wanhopig Ze keek naar me en zei; “Ik ben bang†en zo werden we wat we geweest waren in de tijd dat we nog geen twijfels hadden over de ander we kenden elkaar toen immers nog niet We veranderden in vreemden passeerden elkaar in drukke gangen probeerden elkaars bestaan te vermijden En toen we onze overeenkomsten testten daalden we van een perfecte score van honderd naar nul We zonken dieper in de oceaan die we maakten van onze gesmolten zielen en ze vertrok met de laatste boot naar de horizon en liet me achter, happend naar de lucht die eerder nog tussen onze lippen hing huiverend in de kou van haar afwezige omhelzing maar ik had leren zwemmen en ik bereikte de kust maar toen ik naar haar zocht zag ik dat elke deur die naar haar leidde gesloten was meer meer dan honderd sloten Dus bouwde ik mijn eigen huis het staat scheef en leunt een beetje naar links met vier muren, een dak, een vloer en een deur die ik altijd open laat staan. Je hoeft niet te kloppen of te zoeken naar een sleutel voel je vrij weer binnen te komen wanneer je dat wilt En wanneer je niet zal komen zal ik hier niet blijven graven naar herinnering die we eens deelden ik zal niet opgeven ik zal naar buiten gaan en voor het eerst na vijf jaar zal ik op jouw deur kloppen Ik zou vragen of ik binnen mag komen mezelf opnieuw voorstellen en om toestemming vragen of ik je opnieuw zou mogen leren kennen En ik hoop dat wanneer we elkaar weer zouden zien dat je tegen jezelf zegt; “Ik ben tevreden†Alweer een net-niet gedicht  Ben benieuwd wat jullie ervan vinden, tips zijn zeer welkom! |
| 14-02-16 09:33 reactie 1
|
|
|
marill Berichten: 1058 |
dit heb ik met veel bewondering gelezen, "een net niet gedicht" noem je het, ik las het ook niet als een gedicht, wel als een 'levensles". dank je voor de vele inzichten die hierin zitten. |
| 14-02-16 22:41 reactie 2
|
|
|
painkillers Berichten: 14 |
Moest gelijk denken aan iemand; bij deze net-niet gedicht, echt mooi geschreven. |
| 20-02-16 12:18 reactie 3
|
|
|
iakon Berichten: 32 |
In één adem las ik dit gedichte verhaal. Je beschrijft de dingen prachtig en dat weet je goed over te brengen op de lezer. Compliment hiervoor. |
| 20-02-16 20:47 reactie 4
|
|
|
Eowynnn2000 Berichten: 15 |
Bedankt voor alle positieve reacties! |
| Naar boven | |
Berichten: 15 
Berichten: 1058 
Berichten: 14