1001 Gedichten
vorige gedicht
vorige gedicht
Obsidiaan
Noem me obsidiaan
de onrust afgekoeld
gestold
uit een amorf bestaan
gelukkig prijs ik mij
nog net geen puimsteen
net geen water genoeg
om poreus te zijn
als een sneeuwvlok
scherper dan een vrouwentong
snijd ik, begeer de kleur
de kleur van filigrein
als achtergrondpalet.
© Rudi Lejaeghere
Reacties op ‘Obsidiaan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!