1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Blauw

Sprekend over wat er is,
realiseer ik me weer.
Ik sluit me telkens af,
dingen die ik zeg doen je zeer.

Ik zit in een gevecht met mezelf,
waarin de steken raken,
er zijn gewoon dingen stuk in mij,
wat lastig is om te maken.

Klap voor klap vang ik ze op,
De slagen die ik geef.
blijven klimmen terwijl ik val,
terwijl ik naar zoveel meer streef

Dansend op de glijdende stoffen,
Struikel ik over het grote meer,
zo stom omdat ik dit niet wil,
en iedereen maar zegt dat ik nog leer

Evenwichtig op de dunne lijn,
Wankel ik heen en weg,
zo genoeg omdat ik het heb gehad,
maar ik vat natuurlijk weer pech.

Maar kom op, echt nu opgerot gewoon.
Ga gewoon weg, rot op en keer je rug,
met mijn sterke ik sta ik op overwinning,
maar mijn onzekerheid wint het terug


Nagestreden moe van het vechten,
verwachtend dat ik mezelf nu wel ken,
toch weer omver gelopen door mijn falen
terwijl ik niet accepteer dat ik dit ben.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

Woede

Geef uw waardering

Op basis van 10 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Blauw

Reacties op ‘Blauw’

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Blauw