vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het verzwijgen
Donker, zwart en duister,
Gekronkel en gefluister,
dat mij in slaap tart,
het is donker; het is zwart.
Als een verdord lam,
Als een zwaar gewond hert,
Als een zieke zonder hoop,
Als een persoon in eenzaamheid.
'Hoe gaat het met jou?'
'Met mij?'
'Met jou.'
'Goed...'
'Je ziet er wat witjes uit.'
'Zo voel ik me niet.'
Ik zie niet ook niet wit:
Ik zie zwart.
Ingezonden door
Geplaatst op
10-11-2014
Over dit gedicht
Het kwam in mij op.
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Depressie VerdrietzwartReacties op ‘Het verzwijgen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!