Don't let it hurt you

Het is een moeilijke tijd, je staat alleen.
Zo denk je vast iedere dag.
Het tegendeel is de enige waarheid,
Maar ze zien het verdriet niet snel, achter je mooie lach.

Laat mensen toe in je verdriet.
Vertel mensen jouw verhaal.
Je zult er werkelijk waar versteld van staan,
Hoe veel ze om jou geven, die mensen allemaal.

Die mensen zijn je familie en vrienden.
Ze zullen je helpen wanneer jij verdrietig bent.
Ik weet dat je het ze niet durft te vertellen.
Ik weet ook, hoe graag je het wil, je niet als eerste naar je ouders rent.

Je wil ze geen pijn doen, zul je denken.
Ja, zo denk ik hetzelfde als jij.
Van mij hoef je ze het nu niet vertellen,
Maar vertrouwen in je ouders maakt hen gelukkig en blij.

Het is een enorme stap die je niet zomaar zet.
Wat daarvoor nodig is, is heel veel moed,
Maar moed is moeilijk te vinden als je denkt alleen te staan.
Toch, voel je jezelf beter wanneer je je verhaal aan iemand doet.

Krop het verdriet niet op,
maar laat het lekker gaan.
Je zult merken na een tijdje, ook met moeilijke stukken,
Na een tijdje zal jij weer met beide benen op de grond staan.

Mijn verdriet is niet hetzelfde als die van jou.
Dat weet ik, dat is mij bekend.
Toch hebben we iets met elkaar gemeen,
En dat is dat je bent wie je bent.

Maak een nieuwe start,
Gooi het verleden weg.
Onthoud wel de mooie dingen van vroeger,
Dit is het laatste wat ik zeg..

Ieder heeft zijn eigen beeld bij mijn gedicht. Sommige mensen schamen zich toe te geven, waarover het gaat. Ook aan zichzelf. Ik weet welke mensen dit zijn, zo'n persoon ben ik zelf ook. Daarom leg ik mijn gedachte achter het gedicht open, zodat jullie dit hopelijk ook doen.
Mijn gedachte hierachter was het verleden met het mes. De tijd van littekens. De tijd van eenzaamheid. Ik heb mijn verhaal gedaan aan iemand en ben er op vooruit gegaan. Het is nog niet klaar, maar de top is in zicht.

Be yourself..