1001 Gedichten
vorige gedicht
vorige gedicht
De kou van stenen
hij schuifelt
gaat langs licht
met donkere plekken
tot hij niet verder kan
voelt tegenstand in
zoeken naar een opening
wil door
naar de andere kant
raakt met onzekere hand
ziet ruimte draaien
stapt zonder houvast
in lopen op de tast
de lichte plaatsen
zijn verdwenen hij rilt
voelt de kou van stenen
wil melker
30/11/2014
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘De kou van stenen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!