Onder water
De gierende wind die blaast
En de gietende regen
Eindelijk alles vergeten
En de zee die doorraast
Alsof ik nooit weg ben geweest
En ook al ben ik weer terug
Besef ik me dat ik vlucht
Van het gezicht wat men leest
Tot de klap tegen mijn benen
De eerste golf die mij bereikt
Mijn lichaam en bewustzijn ijkt
Mij steekt tot in mijn genen
De zee die mij begint te lokken
Me toeschreewt dat er meer is
Dat ik in het duister gis
Een golf die mij op mag slokken
Tot mijn knieën
Tot mijn middel
Tot mijn schouders
Tot ik niet meer kan
Tot ik niet meer terug kan
En men ziet mij rillen
Hoort mij gillen
Schreeuwen om stilte
Schreeuwen om rust
Het water kijkt mij aan
Kan mij daar zien staan
Durft mij een kans te geven
Ziet dat ik wil leven
Daar op het droge strand
Starend vanaf het land
Naar de zee die ik ken
Waar ik niemand ben
En vooral niet hoef te zijn
Ingezonden door
Geplaatst op
15-01-2015
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
ZeeReacties op ‘Onder water’
-
Erg mooi, het raakt me ook
Ik dicht - 16-01-2015 om 13:27