tranen vergaan
Ik voel je tranen,
diep van binnen.
Je laat ze niet gaan,
want niemand mag ze zien.
in de nacht ben je alleen,
even met niemand om je heen.
Zachtjes zodat niemand je hoort,
laat je je tranen gaan.
Meisje ik voel jouw pijn,
woede en verdriet.
Ik ben 1 van de weinige,
die deze tranen ziet.
ik wil je helpen,
maar het lukt me niet.
Nu ben ik degene,
die in tranen schiet.
oh meisje ,
je bent volwassen.
Maar van binnen,
ben je nog o zo klein.
Je groot gehouden,
voor iedereen om je heen.
Maar vandaag verloor je,
en zag je geen licht meer in de duisternis.
verstoten en gebonden,
haat en liefde.
Langzaam aan,
zie jij deze dingen niet.
Lief meisje,
dat ik ken.
Ik hoop op een dag,
dat je weer gelukkig bent.
Ingezonden door
Geplaatst op
16-01-2015
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
SterfReacties op ‘tranen vergaan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!