Frustratie

Dagen vergaan in kilte voorbij
Het leven spreekt maar het is zo stil in mij
Tranen vertellen maar mijn huilen zweeg
In een wereld van miljaren maar mijn hart zo leeg
Zoekend naar hoop in het duister licht
Al schrijvend in een woordeloos gedicht
De tijd gaat door maar mijn leven gaat niet mee
Want mijn hoop van verlangen is ongeneeslijke heimwee
In een wereld waarin mijn broer verloren is
Gaat alles onverstoorbaar door terwijl je zo wordt gemist
Deuren blijven dicht als een onverteld verhaal
Het pad ligt voor me maar kan niet voorkomen dat ik verdwaal
In een weg van vragen voor eeuwig onbeantwoord
Smekend en biddend maar voor iedereen ongehoord
Levend in mijn herinnering maar niemand die je ziet
Schreeuwend om je naam maar men hoort me niet
Zo hard gestreden maar het leed is vergeten
Geen woorden om te vertellen maar ik wil dat ze het weten
In zwijgen blijft jouw bestaan in mij verborgen
Het oordeel van een ander maakt mijn zorgen
Zwevend en bevangen in mijn mooiste dromen
Nooit meer compleet het mooiste is ons ontnomen
De reis der tijd brengt ons elke dag dichter bij elkaar
Maar de afstand tussen ons maakt elke meter zwaar
De regen stromend uit de tranen van god
Kaarsen brandend om jou afschuwelijke lot
Jouw foto onder mijn kussen zo ben je in mijn dromen dichtbij
En komen we samen deze donkere nacht voorbij
Naar een nieuwe dag waarin je zo ver weg bent
Zo diep in mijn hart dat niemand je meer kent
Spijt om deze treurnis en deze eeuwige oneindigheid
Het leven zonder jou maakt elke dag een strijd
De pijn is verschrikkelijk zo een naar gevoel
Maar toch is in woorden niet uit te leggen wat ik bedoel