vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Al wat leeft
Dwalend in gedachten
gaan mijn ogen voort
naar al wat leeft.
En wat mij toelachte
op de helling
van pijn en vrees.
Ergens in een hoekje
waar ik een boek lees.
De stilte overheerst
mijn hartslag lijkt monotoon.
Is af en toe van slag
van immer wonderschoon.
Reacties op ‘Al wat leeft’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!