haar

Elke dag weer,
zie ik je vechten.
Vechten tegen eten,
omdat je bang bent dat het zal hechten.

Ik blijf het zeggen,
maar blijkbaar is dat niet genoeg,
al 12 jaar,
al een tijdje een gezwoeg.

Ik snap hoe je je voelt,
maar helpen kan ik niet.
Hoe moet ik verder,
als jij het niet ziet.

Ik wil je helpen,
maar mijn woorden helpen niet.
Voel me machteloos,
maar verberg het zodat je het niet ziet.

Ik wou dat ik kon helpen,
het overnemen als het kon.
Maar jij voelt je zo beter,
en geniet een beetje van de zon.

Van mij mag je zo wegen,
dat maakt mij niks uit.
Zolang je maar wat eet,
maakt het me niet uit.

Ik weet dat je elke dag huilt,
ik wou dat ik je tranen vangen kon.
Zelfs je druppels bloed,
zodat je verder kon.

Weet dat ik van je hou,
en me sterk hou met jouw.
samen voor altijd,
dat is wat ik altijd wou.