Avondstilte

De trein rijdt voorbij in de avond zonder woorden
het huis kronkelt als een schil om mijn zachte kern
kaarsen branden, schimmen dansen op het behang
dit kan een dorp in Frankrijk zijn, een stad in Amerika.

Overal kan het zijn, overal luisteren mensen
naar van die zachte avondmuziek, overal mijmeren
en zwijmelen mensen voor zij slapen gaan
voor zij innig verliefd of alleen hun bed in gaan

Overal kan het, maar het is hier, het is nu
het is mijn lichaam, mijn brein, ik ben het
ik, een uniek mens, zoals jij
die voor jezelf weer een ik is

Alleen zijn we en één met velen, altijd weer
met een huis dat je omhult als je huid
de treinen rijden steeds weer voorbij
steeds worden we wakker in een nieuwe dag


zie ook: www.josevanrosmalen.nl