Kromming

De ogen sluiten en dromen
anders zien en voelen
het licht in de nacht ontdekken
de schaduw aan het dag ontrukken
niets blijkt wat het is
of zou moeten zijn op dit moment

ik wandel op het scherp van het mes
zie de ravijnen boven komen
op de bergtop is het maar een sprong
naar de hemel

tussen de wolken slaapt mijn angst
in de schoot van een onweersbui
in het oog van de orkaan
voel ik mij enkel stil, onaangedaan

tot ik aan de grens kom
op een stap van de eeuwigheid
en me krom om wat men tijd noemt

om toch te blijven dromen
tegen beter weten in
dat ik toch mag blijven

© Rudi J.P. Lejaeghere
06/03/2015