vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
dementie
Op die dag in mei
legde dat vogeltje een ei.
Jochei!
Op die dag in mei
werden mijn hersens brij.
Jochei!
Weg de zorgen van vandaag
die worden nu vergeten.
Alleen nog herinneringen graag
uit een ver verleden!
Ik kwakkel op de straat
mijn hand zoekt de muur.
Niemand die tegen mij praat
op dit late uur.
Wat doe ik hier verdomme!
Waar is mijn huis gebleven?
Ik sta hier als een stomme,
mijn voeten zijn versteven.
Angst overvalt mij!
Ik verlies mijn zijn.
Is dit het einde?
Zo zonder brein?
Reacties op ‘dementie’
-
Zo is dementie inderdaad ... Jammer dat zoiets ergs bestaat ... Ik moet het meemaken met mijn grootmoeder die zoveel voor me gezorgd heeft als kind :( Mooi gedicht! Groetjes Raissa
Gedichtenlady - 19-03-2015 om 11:03