In strijd met eigenheid
Ik ben een giraffe
Alsof ik moet boeten
dans ik al jaren voor straf
Met knikkende knieën
Als ik zou mogen kiezen
Dan was ik in balans als een waterpas
Of liever maar niet
Een waterpas is kleinzerig
Je geeft een kind toch ook geen
goudvis als meetlat
Nee, die geef je houten blokken
Of een blanco vel papier
Daarmee kan hij zelf het gewenste resultaat bepalen. Maar ach,
in lege boeken staan immers ook geen verhalen
Laat mij dan maar een slot zijn
Maar zonder deur of iets om af te sluiten
lig ik toch alleen maar op tafel
Laat mij dan maar gewoon kapot zijn
Dan leef ik verder als niet meer als een fabel
Pas dan ben ik een kamer vol
Of een ruimte gevuld met leegte
Beide zijn genoeg gevuld
om zo ineens een mensenleven te kunnen breken
Aan het einde van de dag is iedereen vastberaden
Maar ook net zo onzeker
Mijn boot is omgeslagen op de zee van het leven
Ik blijf wel liggen aan de kade om de aarde af te breken
Ingezonden door
Geplaatst op
05-04-2015
Geef uw waardering
Op basis van 11 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eigenwaarde Leven Onzeker Zelfkennis ZelfrespectReacties op ‘In strijd met eigenheid’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!