vorige gedicht
vorige gedicht
Vervlogen jeugd
Het glinstert, ze ziet het in de ruiten
in weerspiegeling zilver
tussen hemels blond
Het zit er, als uitlachend kwaad
Ze ziet het door haar kleren
In maat groter en middel rond
Het zal er altijd zijn, het hoort
We zien het om ons heen gebeuren
Het zijn de jaren
Ze zijn niet erg, integendeel
Ze vertellen een verhaal
van vervlogen jeugd en baren
Het is een trots, dat zullen we vinden
op lijf en leven
in alles wat een vrouw heeft doorgegeven
Het glinstert, ik zie het in haar ogen
die jonge jeugd, in onsterfelijk
haar ware leeftijd ongelogen
Reacties op ‘Vervlogen jeugd’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!