vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Tardinghem II
Zand getrapt door de branding,
glinsterend trekt de eb zich terug,
verdwijnend achter de zandrug,
plankton in ontbinding.
Zij staan in het gelid,
wachtend op de dodende kogels,
verlamde pechvogels
alsof de zon hen aanbidt.
De landing op de Franse kust.
De immense intense stilte,
de soldaten verontrust.
Doodsbang in de vroege ochtendkilte,
ze hebben erin berust,
mitrailleurs verwelkomen de radiostilte.
Reacties op ‘Tardinghem II’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!