vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het zijn maar dromen.
Het zijn maar dromen.
Bijna alles ondernomen.
Lang geleden
met mijn dochter
en mijn
zonen.
Maar alles lijkt nu afgenomen
Zelfs mijn vrouw
is er niet meer.
Ik zit te treuren
en te dromen.
Ik ken mijn huis niet meer
Er vallen tranen
uit m'n ogen.
Ik voel me eenzaam
en zo oud.
Ik denk nu
hoe wij samen
zwommen.
Maar waar
weet ik niet meer
Dat doet me pijn.
Dat doet zo'n zeer.
Ger van der Ark
22 mei 2015
Reacties op ‘Het zijn maar dromen.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!