Vechten tegen automutilatie
Ze heeft het moeilijk dit moment
te vechten tegen een drang
omdat niemand haar graag kent
en ze naar endorfine verlangt
Jaren niet meer toegegeven
toch weet ze dat het rust brengt in haar hoofd
na vijf jaar weigert ze toe te geven
al weet ze dat haar gedachten worden verdoofd
Pijn om wat er is gebeurd
snijden is wat ze wil
toch moet ze blijven vechten
maar daarvoor geeft ze af en toe een gil
Ze kijkt naar een mes
het ligt voor haar neus, al enkele uren
Van zichzelf mag ze niet toegeven
maar hoelang zal dat nog duren
Ze moet sterk zijn
denken aan leuke dingen
dan kan ze minder voelen, haar pijn
in het verleden zijn er ook mooie herinneringen
Automutilatie is niet raar
er zijn er velen met dat probleem
dat is echt wel zwaar
als je op een dag een mes in je handen neemt
© Gedichtenlady
6 juli 2015
www.raissa-schrijven.webnode.be
Ingezonden door
Geplaatst op
06-07-2015
Over dit gedicht
het gaat niet over mij, maar ik weet wel wat het is en hoe dit voelt ...
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Automutilatie Vechten ZelfverminkingReacties op ‘Vechten tegen automutilatie’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!