Broken

Soms is het leven een grote strijd,
zonder enige zekerheid.

Soms is het moeilijk te geloven,
Geloven dat alles goedkomt.

Altijd maar zorgen voor andere mensen,
de buitenwereld denkt dat je sterk bent maar diep vanbinnen ga je kapot.

Willen huilen maar er komen geen tranen..

Jezelf maar weer bij elkaar rapen, je masker opzetten en doorgaan..

Morgen weer een dag..

De drang weerstaan om jezelf te snijden,
Je weet dat het maar even helpt dus toch maar weer verder strijden.

Een verleden hebben wat nooit iemand zal begrijpen.
Soms wil je jezelf weleens knijpen.
Om te zien of het allemaal geen droom is maar er dan achter komen dat het de harde realiteit is..

In de spiegel kijken en jezelf niet willen kennen,
dus maar hard rennen.

Proberen te vluchten maar ver kom je niet..

Jezelf eenzaam voelen met mensen om je heen, eenzaam omdat niemand je begrijpt.

Bang zijn voor de toekomst, voor wat er allemaal nog gaat komen,
daar dan maar over dromen.

Onzeker zijn over elke stap die je zet en alles wat je doet,
Bang zijn dat je iets doet en dat iemand zegt of denkt dat is niet goed..

Toch maar verder leven en proberen de positieve dingen die er zijn aan te grijpen en de negatieve dingen te verdringen.
Niet denken aan al de mensen die uit je leven gingen.

Iemand willen zijn die niet zomaar zal worden vergeten,
Proberen je leven niet met die van anderen te meten..

Verder gaan met je leven maar het verleden haalt je elke keer weer in,
je vraagt je af: 'wat heeft doorgaan nog voor zin'?

Blij zijn met de mensen om je heen die om je geven,
Dat is waar je naar moet streven!