vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De lach van je ziel
jouw steen
kende het fenomeen
van ontwijken
heb talloze keren
geprobeerd het
dwarse stukje te splijten
wilde diep
in je kijken naar
de lach van je ziel
jouw vormen spreken
in licht provoceren
dagen uit om te leren
accepteren of
voortdurend schuren
met wanhoop en pijn
pas toen het vroege zonlicht
je raakte zag ik dat in het dwarse
je ziel verrassend ontwaakte
wil melker
07/10/2015
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Dit gedicht is het vervolg van
Mat gepolijst….06/10/2015..wil melker
Ingezonden door
Geplaatst op
07-10-2015
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Beeldhouwen Liefde ZielReacties op ‘De lach van je ziel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!