vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Schaduw rondde al
nooit wilde ik buigen
maar schaduw rondde al
onder de last mijn schouders
ik die altijd
hoog op tornde
tegen de strakste wind
elementen trotseerde
met fier geheven hoofd
in de trots van mijn jaren
ben verstrikt geraakt
op stikken na sterft de tijd die
mijn bestaan nog mogelijk maakt
wil melker
09/10/2015
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Schaduw rondde al’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!