vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Angst te verzinken
Er zijn nog momenten van helderheid
Waarin ik niet zoeken hoef, niet graaien
Door gedachten en verwardheid kwijt
Juist dan voel ik de angst oplaaien
Bedreigd door ‘n ongrijpbare vijand
Niets kan hem weerhouden me te schaden
Stapsgewijs krijgt hij de overhand
En het einde laat zich raden
Het is die feilloze zekerheid
Dat ik ‘t einde niet zal weten
Omdat ik lang voor die tijd
Mezelf zal zijn vergeten
Die mij doet denken: laat mij maar gaan
Zolang ik ‘t leven nog kan verstaan
Reacties op ‘Angst te verzinken’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!