Gebeurtenissen met krassen

Het voelt alsof mijn hart even stil staat als ik besef wat er om mij heen gebeurt,
Ik vraag me zelf af, waar ben ik dit keer in meegesleurd?
Zoveel stress, zoveel situaties en zoveel gesprekken,
Het bezorgd me allemaal bloedplekken.
Het is maar voor eventjes, de pijn,
Blijf ik maar tegen mezelf zeggen met hoofdpijn.
Het leven is niet makkelijk als je mij bent,
Ik voel me net een hulpeloze patiënt.
Ik weet niet of ik het aankan,
Vluchten, ik wil vluchten hier van.
Dan doe ik het weer,
Het is onverdraaglijk elke keer.
Maar het voelt zo goed om even ergens de pijn te voelen,
Kon ik de tijd maar terugspoelen.
Dan kon ik terug naar alle mooie momenten,
Zoals, uitgaan met vrienden naar evenementen.
Ik mis alles en iedereen die me ooit lief was,
Maar ze hebben me allemaal verlaten en achtergelaten als een drupje regen in een regenplas.