vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Geen ijs te breken
een slanke hand
die deuren opent
en het licht binnen laat
ogen die begroeten
een lach die je
even stil doet staan
de kamer
spreekt mij aan
in een warm ontvangen
je stem vraagt
melodieus en zacht
zal ik de jas ophangen
er is geen
ijs te breken
wij weten beiden beter
zijn doorgelopen
naar de zon pas toen
keerde jij je naar mij om
wij hebben daar
elkaar gegeven wat wij al
zo lang misten in ons leven
wil melker
12/12/2015
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Geen ijs te breken’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!