vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Uit donkere plooien
ik heb
het bos ontkleed
zijn bladerjassen uitgedaan
alle spinrag
is verdwenen
naakt komt het voor mij staan
ongenadig hakt het licht
de laatste spaanders
uit donkere plooien
verwaait wind
lichte varens en de
stilte van het beschutte ven
de open plek
is kaal bij volle maan
wat heksenhout is blijven staan
troosteloos steken
stammen hoog in de lucht
ook hier is de mystiek gevlucht
wil melker
29/12/2015
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Uit donkere plooien’
-
Mooi. Maar waarom de ik-vorm niet doorgezet?
Verwijderde gebruiker - 29-12-2015 om 17:11