vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Als breekbaar glas
Langzaam valt mijn traan
Als breekbaar glas
Bereikt al spoedig
De grote wereldplas
Zij valt niet op
Tussen al dat nat
De aardse pijn
Het verdriet bad
Oneindig klein
Toch zo groot
Tussen leven
En de dood
Glas versplinterd
Valt uit elkaar
Vormt zich samen
Tot een maar
Zal iemand haar zien
Zal iemand het horen
Zal iemand misschien
Zich eraan storen?
Wie zal de pijn voelen
Wie ziet er de smart
Wie zal er ooit kijken
In mijn hart?
Reacties op ‘Als breekbaar glas’
-
Er is Iemand die weet van het verdriet, die mee huilt en heel dichtbij wil zijn. Een echte Trooster.
Coby Poelman-Duisterwinkel - 15-02-2016 om 19:36
-
mooi en verdrietig... en helaas ook herkenbaar. maar je komt er bovenop! stay strong :)
Merel - 17-02-2016 om 20:24