Groet aan Porquerolles

GROET AAN PORQUEROLLES

Dit is geen gebed, geen bange kreet
geen dromerig dwalen tussen weemoed
al heerst er droefheid, diep binnen ons
staan de anemonen in elk geopende ogenblik.

dit is niet de voltooiing, de melancholie
maar het heimelijk hopen
het zwijgend minnen
uren kijkend naar een plant
naar het blauw dat zich bitter strijkt
en diepe sporen laat
want, ik had je veel te vertellen
over de vlinders in hun verdwazing
over het wezenloos stil zijn rond de man
het met open ogen staren eens de schaduw valt.

Dit is geen wens, geen ijdele hoop
geen ignorantie
maar een intens beleven
ook al heerst er twijfel, diep binnen ons
is er de vrees voor morgen
de eeuwigheid na vandaag
want, ik had je veel te vertellen
over de dag die soms te lang is
een naam in het zand
over breekbare huisjes.

dit is geen boodschap, geen intrigantie
al heerst er droefheid, diep binnen ons
is dit niet de voltooiing van Hesperia
niet het heus geheim, maar een verloren gebaar
het wezenloos stil zijn rond een man
de verlangens ontdooiend in glazen huisjes
het reliëf van de onvoltooide guipure.