Het zou fijn zijn als iemand echt geïnteresseerd in me was en oprecht vroeg hoe het met me was!

Soms vraag ik me echt wel eens af,
is er ooit iemand geweest, die echt om me gaf?
Als mijn ouders al niet om mij geven,
dan niemand toch in dit leven?
Oprecht vragen hoe het met mij is,
is niet zo moeilijk, of heb ik het mis?
5 maanden zat ik voor school in het buitenland,
maar dat leek allemaal niet zo interessant.
Waarom vragen ze niet of ik Bonaire mis?
Hoe het was? Of hoe het nu in Nederland is?
Soms vertel ik uit mezelf dan maar wat,
maar dat ben ik dan al erg snel zat.
Soms praten ze gewoon door me heen,
en dan kijk ik maar een beetje om me heen.
Soms word er ook helemaal niet gereageerd,
daardoor raak ik erg geïrriteerd.
Het doet me erg veel pijn,
het gevoel niet interessant te zijn.
Ik wil zo graag dat jullie om me zouden geven,
een keer echt met me mee zouden willen leven.
4 jaar lang voor horeca ondernemer manager gestudeerd,
over 2,5 maand al helemaal afgestudeerd.
Waarom willen ze niet weten,
wat ik hierna allemaal uit ga vreten?
Tussenjaar, werken of nog door studeren?
Ik weet niet waar ik in wil investeren.
Het voelt alsof het ze ook niets interesseert,
er word ook nooit over gecommuniceerd.
Na mijn diploma kom ik weer op een nieuw pad,
maar voor mij voelt het nu nog als een erg diep gat.
Niet wetend hoe de toekomst eruit ziet,
dat maakt me bang en brengt me soms verdriet.
Niet wetend wat ik dadelijk in mijn leven doe,
ik wil erachter komen, maar hoe?
Als jullie wel geïnteresseerd in me waren,
waren we nu samen aan het praten over de komende jaren.
Af en toe lijkt het misschien overbodig,
maar ik heb jullie echt gewoon nodig.
Ik zou zo graag jullie interesse en advies willen krijgen,
zodat ik nooit meer over mijn gedachtes hoef te zwijgen.
Af en toe lijk ik misschien een grote meid,
maar ik heb jullie nodig in deze tijd.