vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een ijdele hoop
ik heb altijd
wrakhout gezocht
op mijn tocht langs
exotische stranden
verdwaald en
aangespoeld
gebroken uit
sociale verbanden
samen stoken we
vuur dat rookt
en brandt als de hel
vonken knetteren fel
vlammen dansen
verhalen in alle talen
het bizar en grotesk
streven naar overleven
later smeult pijn
als venijn gloeit
en haat weer groeit
tegen alles en iedereen
verhitte gezichten
donkeren weg als
het vuur langzaam dooft
leven blijft een ijdele hoop
wil melker
25/04/2016
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Een ijdele hoop’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!