Alleen

Alleen, letters zonder betekenis, samen zorgend voor zo veel droefenis.
Terwijl het leeg naar je kijkt,
de tijd vertraagt en enkel zwart door je hart strijkt,
slokt het je op, niets achterlatend behalve je holle kop.
Je verzetten? Je kan het, echt waar!
Toch blijf je kijken als een echt bewonderaar.
Traag maar gestaag neemt het je op en laat je achter
als een afgestorven pop.
Het kwelt, knelt, versnelt, terwijl je in de diepte de verscheurende uren aftelt.
Iedereen is naar je op zoek,
maar,
in je hoek,
blind voor wat je ziet,
ligt er voor jou enkel duisternis in het verschiet.