Telkens in de ban

Boven Amsterdam hangt een grijze lucht

De Kromme Waal slingert en boten rusten

Lopend door mijn Mokum een diepe zucht



Het scheve achterwerk van de Sluyswacht

Oudeschansers slapen hun roes uit

De Montelbaans staat in zijn kracht



Slenter door de Binnen Bantammerstraat

naar de drukte bij de Waag

waar ik in mezelf zachtjes praat



Achter de ruiten van de Flesseman

Amsterdammers die meer weten dan ik

Raak ik telkens weer in de ban



Ik zwijg als het graf

Ik kan niet uitleggen

Wat Amsterdam mij al jaren gaf