vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De eenzaamheid
Soms als ik smorgens wakker word,
dan denk ik aan hoe t was.
Dat alles altijd beter leek,
en hoe veel groener was het gras.
Maar als ik dan mijn ogen open,
en ik kijk eens om me heen.
Dan zie ik toch zoveel moois,
maar ik ben nog steeds alleen.
Toch lijkt het dat het beter gaat,
ik voel me ook best goed.
Maar waarom heb ik dan toch steeds,
het gevoel dat ik weg moet.
Het blijft gewoon de eenzaamheid,
ook al vind ik het soms fijn.
Om niemand om me heen te hebben,
want ik deel niet graag mijn pijn.
Reacties op ‘De eenzaamheid’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!