HAIBUN: DUISTER AVONTUUR

Vanachter mijn bureau, waar ik eigenlijk aan mijn werk moet denken, staar ik naar de wolken. Terwijl ik kijk hoe ook zij zich haasten om spoedig overvallen te worden door de nacht, bekruipt mij een interessant gevoel. De wolken slapen niet, trekken voort, maken deel uit van een eeuwige kringloop. Niemand weet precies waar het water waaruit zij bestaan al geweest is. Wat een avonturen zou het volgen van een wolk niet opleveren? We zullen het nooit weten…

wolken spoeden zich
naar een duister avontuur
de zon gaat onder

Ook ikzelf beleef die avond een “duister” avontuur. Met een groot aantal kinderen en hun ouders lopen we door de duinen. Spannend! Op zoek naar de schat van piraat Roodbaard. Iedereen heeft zaklampjes bij zich. Een machtig gezicht, vooral wanneer we het strand bereiken en de felle lichtjes zich verspreiden. De ruisende zee, striemende wind die de wangen van de toch al gespannen kinderen nog roder maakt. Ik vraag me af hoe dit tafereel er voor iemand uit zou zien die van veraf zou staan kijken:

de gevallen ster
haar stukjes gloeien nog na
hé, ze bewegen!