De Vorstin

Uit, ‘Het absurdistisch universum’.

Zij schrijdt de treden wiegend hoger
waar de adem hortend ligt te stokken
om het volk haar ornaat vol te tonen
dat samendromde vanuit de sloppen

om onder haar kronkelend te deinen
als maden op lauw verslijmend vlees
en de rans voos en vunzig vol te vreten
dat verviel onder hun gepuild secreet

volvoert zij even de morganatische daad
dan keert zij hen toe haar adellijke billen
en daalt de trappen naar haar hemels bed
waar het eigen geil eindelijk wacht te wellen.

Guido van Geel