de jongen in zwarte cape (18)
10/9/2016
keek mistroostig voor zich uit
over het mistige landschap
met ver - een wazige ruïne
een metafoor - voor mijn leven
wazig - onafgetekent
de jongen in zwarte cape
verdween in een wolk van vleermuizen
vloog boven de koepel van de basiliek
bleef daar zielloos mediteren
voor de zon opkwam
de jongen in zwarte cape
heeft weinig aan soortgenoten
de meeste - heeft hij al te lang gezien
nieuwe - komen er weinig bij
is soms minder aandachtig
vangt muizen omdat het gemakkelijker is dan mensen
zoekt soms eenzame...dan dichtbevolkte plaatsen op
maar zijn hart
klopte al lang niet meer
de innerlijke pijn
is er niet minder om
de jongen in zwarte cape vermomt
Ingezonden door
Geplaatst op
11-11-2016
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Mistig Mistroostig RuïneReacties op ‘de jongen in zwarte cape (18)’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!