Zo diep
Had ik maar nooit zo diep gekeken in die mooie ogen van jou
Dan had ik nu niet geweten dat ik echt van je hou
Je keek me aan en ik voelde het is met me gedaan
Ik zal nooit meer normaal op mijn benen kunnen staan.
Als jij in mijn buurt bent begint mijn hele lijf te trillen
Het is dat er mensen ziin anders zou ik gillen
Want de gedachte maakt me gek
Als ik denk aan jouw lippen in mijn nek
Dus ik denk er niet aan en kijk niet naar jou
Maar ik kan nooit vergeten dat ik zoveel van je hou
Dat ik alles op zou geven om jou gelukkig te zien
Dus ook mijn eigen geluk verzwakt misschien
Maar als jij het zo zegt klinkt t oprecht
En moet ik toegeven ook al lijkt het nu echt
Over twee jaar zie ik je nog steeds voor wie je bent
Want je blijft gewoon een hele toffe vent
Of je nou hier bent of daar het blijft altijd waar
En voor een ander misschien raar
Maar wat ik voor jou voel zal ik nooit echt weten
Want ik probeer het maar weer snel te vergeten!!
Reacties op ‘Zo diep’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!