vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Vluchtig passeren
ik keek om me heen
raakte steen en cement
maar voelde op dat moment
geen enkele vibratie
zag wolken en zon
in hun herfstig gaan
de wereld vluchtig passeren
alleen ik bleef daar staan
tot een beweging mij riep
in het verstoren van stilte
door een paar ogen met
de soepele gang van geniep
een jagende kat
bracht mij godzijdank
terug naar verbondenheid
met het warme leven
weg was de pijn
van het existentiële
besef totaal verlaten
alleen op de wereld te zijn
wil melker
17/11/2016
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
17-11-2016
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Angst EenzaamheidReacties op ‘Vluchtig passeren’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!