De Hoornblazer
Uit, 'Het absurdistisch universum
Zijn tonen dragen ver over de hoogvlakten
van het eens geprezen prinsenparadijs
om bij smeulende vuurtjes de yak te danken
die door de hoge passen de vrachten draagt
op weg naar het nooit gevonden vorstendom
waarover ooit de godenmacht regeerde
hoog daar weer boven hangen de ravijnen
met de altijd neerkijkende reïncarnaten
die het sterven moe daar de dood herleven
maar nog hoger zweeft de grote vogel
zijn kringen op dit zuivere glaslichaam
dat deze oogkas vult en het verre karma ziet
toch opnieuw haalt de hoornblazer adem
om zijn geluiden tot een web te weven.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
21-11-2016
Over dit gedicht
‘Gebakken lucht’, zei de zenboeddhist en warmde zijn handen.
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Guidovangeel TibetReacties op ‘De Hoornblazer’
-
Waar put de mens zijn hoop uit. Uit diezelfde put ontstaat dit hoopvolle gedicht..Hoop is een condorvlucht. De één hoopt op voedsel maar het voedsel hoopt niet op de condor..
Istvan Koning - 28-11-2016 om 09:54